Czy jesteśmy na skraju przepaści, w którą wpada coraz więcej nieświadomych? Dlaczego to, co podają nam lekarze w coraz to liczniejszych dawkach zaprowadzi nas na koniec ludzkości? Dr Doug Corrigan wyjaśnia w najbardziej przystępny sposób mechanizm działania “Konia Trojańskiego”, czyli największego eksperymentu XXI wieku.
Media, politycy, naukowcy i producenci nie zaczęli nawet wspominać o ADE. Dlaczego milczą? Czy z ignorancji, z obawy, bądź z obowiązku, najwyższy czas zacząć o tym mówić głośno. Ba, krzyczeć.
W najnowszym artykule medycznym przedstawiony został jeden z największych, acz nie jedyny, problemów związanych z tak zwanymi szczepionkami przeciwko COVID-19.
Dr Doug Corrigan ma doktorat z biochemii i biologii molekularnej, jest magistrem fizyki inżynierskiej (koncentracja: fizyka ciała stałego) oraz licencjat z fizyki inżynierskiej (koncentracja: elektrotechnika).
Jako Graduate Fellow NASA pracował z NASA przy serii misji mikrograwitacyjnych związanych z nauką o materiałach, które zostały przeprowadzone na pokładzie promu kosmicznego, a także jako Graduate Fellow w Oak Ridge National Lab prowadził badania nad nowymi materiałami w dziale Fizyki Stanu Stałego.
Po pewnym czasie zaczął się interesować naukami przyrodniczymi, biochemią i biologią molekularną. Założył firmę biotechnologiczną, która opracowała nowe narzędzia do odkrywania leków potrzebnych w walce z lekoopornymi formami HIV.
Jest również zapalonym innowatorem, który opracował koncepcje nowych urządzeń medycznych, technologii druku 3D, testów komórkowych, nanotechnologii, czujników, nowych materiałów itp. – rywalizował z 350 000 inżynierami i naukowcami z całego świata, zdobywając licencje z podmiotami prywatnymi i publicznymi na dalszy rozwój technologii. Za te nagrody został nazwany Super Solverem.
Deklaruje się jako chrześcijanin i wierzy, że Bóg jest autorem wszelkiej nauki, matematyki, logiki, rozumu, życia i miłości.
Poza emocjami
Doktor Doug zaleca spokój w dyskusji. Przy każdej okazji, w której poruszane są tematy związane ze szczepieniami, bardzo łatwo jest zjechać na inne tory, wiodące do niezrozumienia, czy agresji.
– Po pierwsze, odłóżmy na bok debatę wokół tematu, czy szczepionki działają i negatywnych konsekwencji zdrowotnych związanych ze składnikami szczepionki. Bez względu na to, po której stronie barykady jesteś w kwestii szczepionek, nie proszę nikogo o szybkie poddawanie się w tej kwestii.
Koń trojański
Nawet nie wnosząc żadnych innych kwestii do debaty na temat szczepionek, szczepionka przeciwko COVID-19 jest bardzo niebezpiecznym przedsięwzięciem ze względu na specyficzny mechanizm konia trojańskiego, znany jako ADE, czyli Wzmocnienie Zależne od Przeciwciał.
Dwa proste rodzaje przeciwciał
Aby szczepionka działała, nasz układ odpornościowy musi być stymulowany do produkcji przeciwciała neutralizującego, w przeciwieństwie do przeciwciała nieneutralizującego.
Przeciwciała neutralizujące to takie, które mogą rozpoznawać i wiązać się z pewnym regionem – epitopem – wirusa, a następnie powoduje, że wirus albo nie wnika, ani nie replikuje się w twoich komórkach. To jest skuteczne i prawidłowe działanie przeciwciał, czyli przeciwciał neutralizujących.
Przeciwciało nieneutralizujące to takie, które może wiązać się z wirusem, ale z jakiegoś powodu nie może zneutralizować zakaźności wirusa.
Może się to zdarzyć, na przykład, jeśli przeciwciała nie wiążą się wystarczająco ściśle z wirusem lub procent powierzchni wirusa pokrytej przeciwciałem jest zbyt niski lub stężenie przeciwciała nie jest wystarczająco wysokie. Zasadniczo istnieje pewien rodzaj ogólnego wiązania przeciwciała z wirusem, ale nie jest on w stanie zneutralizować wirusa.
Co w przypadku braku neutralizacji?
W przypadku niektórych wirusów, jeśli osoba jest nosicielem nieneutralizującego przeciwciała przeciwko wirusowi, następująca infekcja wirusem może spowodować, że u osoby tej wywoła cięższą reakcję z powodu obecności właśnie tych nieneutralizujących przeciwciał.
Wyciekły tajne dokumenty! Agresywna polityka Pfizera na prawodawstwo rządów państw! [VIDEO]
Nie dotyczy to wszystkich wirusów, tylko niektórych. Nazywa się to wzmocnieniem zależnym od przeciwciał (ADE) i jest częstym problemem związanym z wirusem dengi, wirusem Ebola, HIV, RSV i rodziną koronawirusów.
W rzeczywistości problem ADE jest głównym powodem, dla którego wiele wcześniejszych prób szczepionek na inne koronawirusy zakończyło się niepowodzeniem.
Przeciwciało może stać się przeciwciałem nieneutralizującym po prostu dlatego, że nie wiąże się z właściwą częścią wirusa, aby go zneutralizować, lub przeciwciało wiąże się zbyt słabo z wirusem.
Może to również wystąpić, jeśli stężenie neutralizującego przeciwciała spada z czasem i nie jest już wystarczające do spowodowania neutralizacji wirusa. Ponadto przeciwciało neutralizujące może następnie przejść do przeciwciała nieneutralizującego, gdy napotka inny szczep wirusa.
Jakie są skutki ADE?
Dokładny mechanizm ADE w SARS nie jest znany, ale wiodąca teoria jest opisana w następujący sposób: W niektórych wirusach wiązanie nieneutralizującego przeciwciała z wirusem może skierować wirusa do wniknięcia i zainfekowania komórek układu odpornościowego.
Dzieje się to poprzez receptor zwany FcγRII. FcγRII ulega ekspresji na zewnątrz wielu tkanek naszego ciała, w szczególności w makrofagach pochodzących z monocytów, które są rodzajem białych krwinek.
Innymi słowy, obecność nieneutralizującego przeciwciała kieruje teraz wirusa do infekowania komórek układu odpornościowego, a te wirusy są następnie w stanie replikować się w tych komórkach i siać spustoszenie w odpowiedzi immunologicznej.
Jeden koniec przeciwciała chwyta się wirusa, a drugi koniec przeciwciała chwyta komórkę odpornościową. Zasadniczo, nieneutralizujące przeciwciało umożliwia wirusowi zaatakowanie komórek układu odpornościowego. Możesz to zobaczyć na poniższym obrazku.
Może to powodować reakcję hiperzapalną, burzę cytokinową i ogólnie rozregulowanie układu odpornościowego, co pozwala wirusowi powodować więcej uszkodzeń naszych płuc i innych narządów naszego ciała. A jak wiemy, najbardziej zagrożone szczepieniem narządy to płuca, mózg, nerki oraz serce.
Ponadto, nowe typy komórek w naszym ciele są teraz podatne na infekcje wirusowe ze względu na dodatkowy szlak wnikania wirusa ułatwiany przez receptor FcγRII, który jest wyrażany na wielu różnych typach komórek.
Oznacza to, że możesz otrzymać szczepionkę, która powoduje, że twój układ odpornościowy wytwarza przeciwciało przeciwko szczepionce, a następnie, gdy twoje ciało jest faktycznie zagrożone prawdziwym patogenem, infekcja jest znacznie gorsza niż gdybyś nie był szczepiony.
O ADE mówi również dr Robert Malone, wynalazca metody mRNA. – Szczepionka powoduje, że wirus staje się bardziej zakaźny, niż miałoby to miejsce w przypadku braku szczepienia. To koszmar – powiedział dr Malone.
— Robert W Malone, MD (@RWMaloneMD) August 13, 2021
Ponownie, nie jest to widoczne we wszystkich wirusach, a nawet we wszystkich szczepach danego wirusa, i jest wiele rzeczy, których naukowcy nie rozumieją na temat pełnego zestawu czynników, które dyktują, kiedy i czy może wystąpić ADE.
Jest całkiem prawdopodobne, że czynniki genetyczne, a także stan zdrowia jednostki mogą odgrywać rolę w modulowaniu tej odpowiedzi. Biorąc to pod uwagę, istnieją badania, które pokazują, że ADE jest stałym problemem związanym z koronawirusami ogólnie, a w szczególności z wirusami związanymi z SARS.
Wcześniejsze próby z mRNA
ADE okazał się poważnym wyzwaniem w przypadku szczepionek koronawirusowych i jest to główny powód, dla którego wiele eksperymentów nie powiodło się we wczesnych badaniach in vitro lub na zwierzętach.
Najmniej wiemy oczywiście w odniesieniu do SARS-CoV-2, ale genetyczne i strukturalne podobieństwa między SARS-CoV-2 a innymi wirusami z grupy koronawirusów silnie sugerują, że to ryzyko jest realne.
W modelach zwierzęcych zaobserwowano poważne obawy dotyczące bezpieczeństwa szczepionek mRNA. Jeśli ADE wystąpi u jakiegoś osobnika, jego reakcja na wirusa może być gorsza niż odpowiedź w momencie, gdy nigdy nie wytworzył przeciwciała.
Na przykład makaki rezus, które zostały zaszczepione białkiem Spike wirusa SARS-COV, wykazywały poważne ostre uszkodzenie płuc, podczas gdy nieszczepione małpy nie.
Podobnie myszy immunizowane jedną z czterech różnych szczepionek SARS-CoV wykazywały zmiany histopatologiczne w płucach z naciekiem eozynofili po spotkaniu wirusa SARS-CoV. Nie wystąpiło to w grupie kontrolnej, która nie została zaszczepiona. Podobny problem pojawił się przy opracowywaniu szczepionki na FIPV, czyli koronawirusa kotów.
Wyzwania na przyszłość
Aby szczepionka działała, twórcy szczepionek będą musieli znaleźć sposób na obejście problemu ADE. Będzie to wymagało bardzo nowatorskiego rozwiązania, które może nie być osiągalne, a przynajmniej przewidywalne.
Ponadto szczepionka nie może indukować ADE w kolejnych szczepach SARS-CoV-2, które pojawiają się z czasem, ani w innych endemicznych koronawirusach, które krążą co roku i powodują przeziębienie.
Zmiany genetyczne
Głównym czynnikiem wyzwalającym ADE jest mutacja wirusowa. Zmiany w sekwencji aminokwasowej białka kolca (które jest białkiem wirusa ułatwiającym wejście do naszych komórek za pośrednictwem receptora ACE2) mogą powodować dryf antygenowy.
Oznacza to, że przeciwciało, które kiedyś neutralizowało, może stać się przeciwciałem nieneutralizującym, ponieważ antygen nieznacznie się zmienił.
Dlatego mutacje w białku Spike, które naturalnie występują w koronawirusach, mogą prawdopodobnie powodować ADE. Ponieważ te przyszłe szczepy nie są przewidywalne, nie można przewidzieć, czy ADE stanie się problemem w przyszłości.
Bomba z opóźnionym zapłonem
Ten nieodłączny problem nieprzewidywalności został uwydatniony w następującym scenariuszu: Szczepionka przeciwko koronawirusowi może początkowo nie być niebezpieczna. Jeśli wstępne testy będą pozytywne, prawdopodobnie zostaną przeprowadzone masowe szczepienia dużej części populacji.
W ciągu pierwszego lub dwóch lat może się wydawać, że nie ma rzeczywistego problemu z bezpieczeństwem, a z czasem większy procent światowej populacji zostanie zaszczepiony z powodu tego postrzeganego „bezpieczeństwa”.
W tym okresie przejściowym wirus jest zajęty mutacją. Ostatecznie, przeciwciała, które zaszczepione osoby przechowują w ich krwiobiegu, nie są już neutralizujące, ponieważ nie wiążą się z wirusem z takim samym stopniu z powodu zmiany strukturalnej wynikającej z mutacji.
Spadające stężenie przeciwciał w czasie również przyczyniłby się do tego przesunięcia w kierunku braku neutralizacji. Kiedy te wcześniej zaszczepione osoby zostaną zakażone innym szczepem SARS-COV-2, mogą doświadczyć znacznie ostrzejszej reakcji na wirusa.
Jak na ironię, w tym scenariuszu ta szczepionka sprawił, że wirus stanie się bardziej chorobotwórczy niż mniej chorobotwórczy.
Nie jest to coś, co producenci szczepionek byliby w stanie przewidzieć lub przetestować z jakimkolwiek poziomem pewności na początku, a stanie się to oczywiste dopiero później.
Przemysł dobrze wie
Zdaniem doktora Corrigana przemysł szczepionkowy jest świadomy tego problemu. Inną kwestią jest stopień z jakim traktują to poważnie.
Podczas gdy wielu twórców szczepionek jest świadomych problemu, niektórzy z nich podchodzą do niego z bardziej leseferystycznym podejściem. Postrzegają ten problem jako „teoretyczny” i niegwarantowany, z myślą, że próby na zwierzętach powinny wykluczyć potencjał ADE u ludzi.
Czy przeprowadzenie badań na zwierzętach rozwiąże problem i usunie ryzyko?
Zupełnie nie – mówi doktor.
Anne De Groot, dyrektor generalna EpiVax, twierdzi, że testowanie bezpieczeństwa szczepionki u naczelnych nie gwarantuje bezpieczeństwa u ludzi, głównie dlatego, że naczelne wyrażają różne cząsteczki głównego układu zgodności tkankowej (MHC), co zmienia prezentację epitopu i odpowiedź immunologiczną.
Zwierzęta i ludzie są do siebie podobni, ale są też bardzo różni. Ponadto, jak wskazano powyżej, rozwój różnych szczepów wirusa w kolejnych latach może stanowić poważny problem niezauważalny podczas wstępnych prób bezpieczeństwa na ludziach lub zwierzętach.
Niezaszczepieni
A co z nieszczepionymi osobami, które są naturalnie zakażone wirusem i wytwarzają przeciwciała? Czy ci ludzie mogą doświadczyć ADE w przypadku napotkania przyszłego szczepu SARS-CoV-2?
– Odpowiedź ADE jest w rzeczywistości znacznie bardziej skomplikowana niż obraz, który przedstawiłem powyżej – tłumaczy Corrigan.
Istnieją inne konkurujące i niekonkurujące czynniki w naszym układzie odpornościowym, które przyczyniają się do odpowiedzi ADE, z których wiele nie jest w pełni zrozumiałych.
Częścią tego równania jest wiele różnych typów komórek T, które modulują tę odpowiedź, a komórki T właśnie reagują na inne części (epitopy) wirusa.
W przypadku szczepionki nasz organizm napotyka niewielką część wirusa (jak białko Spike) lub wirusa zmodyfikowanego (atenuowanego lub martwego), który jest łagodniejszy. Szczepionka nie naraża całego naszego układu odpornościowego na jego działanie.
Tego typu szczepionki będą wywoływać jedynie te przeciwciała, które rozpoznają małą część wirusa obecną w szczepionce.
Inne jego wirusa nie są reprezentowane w puli przeciwciał. W tym scenariuszu jest o wiele bardziej prawdopodobne, że przeciwciała wywołane szczepionką mogą zostać przekształcone w przeciwciała nieneutralizujące, ponieważ cały wirus nie jest pokryty przeciwciałami, tylko jego część, która została użyta do opracowania szczepionki.
W przypadku infekcji naturalnej, nasz układ odpornościowy jest narażony na każdy zakamarek całego wirusa i jako taki nasz układ odpornościowy rozwija panaceum przeciwciał, które rozpoznają różne części wirusa, a zatem okrywają go większą ilością i neutralizują.
Ponadto nasz układ odpornościowy rozwija odpowiedzi komórek T na setki różnych epitopów peptydowych w całym wirusie; podczas gdy w szczepionce odpowiedź komórek T jest znikoma.
Czyli w przypadku niezaszczepienia nasz organizm jest w stanie reagować większą paletą narzędzi układu odpornościowego. Całym dostępnym arsenałem. W przypadku zaszczepienia, przeciwciała to pojedyncza broń.
Naukowcy są już świadomi, że odpowiedź komórek T odgrywa kooperacyjną rolę w rozwoju lub braku odpowiedzi ADE.
Opierając się na tych różnicach i zniekształconej odpowiedzi immunologicznej, która jest nieodłącznym elementem szczepionek, doktor Corrigan uważą, że ryzyko ADE jest o niebo większe w układzie odpornościowym stymulowanym szczepionką, niż w układzie odpornościowym stymulowanym wirusem z naturalnego środowiska w przypadku osób niezaszczepionych.
Z pewnością stanie się to bardziej widoczne w miarę postępu COVID-19 z biegiem lat, ale ciężar dowodu spoczywa na barkach przemysłu szczepionkowego, aby wykazać, że ADE nie wpłynie negatywnie na nas w bliskiej lub dalekiej perspektywie.
Gdy szczepionka zostanie podana, a ludzie wykształcą przeciwciała przeciwko niektórym fałszywym obrazom wirusa, nie będzie można tego cofnąć. Znowu jest to problem, który może ujawnić się później.
Problemów jest więcej
Chociaż ten artykuł skupiał się na problemie ADE, nie jest to jedyna ścieżka lub mechanizm, który może stanowić problem dla osób zakażonych po szczepieniu.
Innym problemem jest immunopatologia Th2, w której wadliwa odpowiedź komórek T inicjuje alergiczną reakcję zapalną.
Drugi szlak opiera się na rozwoju wadliwych przeciwciał, które tworzą kompleksy immunologiczne, które następnie aktywują układ dopełniacza i w konsekwencji uszkadzają drogi oddechowe. Te szlaki są również potencjalnym ryzykiem dla SARS-CoV-2.
Obecnie śmiertelność wirusa szacuje się na około 0,26%, a liczba ta wydaje się spadać, ponieważ wirus naturalnie atenuuje się w populacji.
Trzeba tu zauważyć, że osłabienie [atenuowanie] wirusa polega na tym, że wraz z kolejnymi naturalnymi mutacjami, które nie wynikają z walki wirusa z kolejną już szczepionką, tylko normalną biologiczną cyrkulacją w otoczeniu, jego agresywność i niebezpieczeństwo dla naszego zdrowia maleje.
Byłoby wielkim wstydem zaszczepić całą populację przeciwko wirusowi o tak niskim wskaźniku śmiertelności, zwłaszcza biorąc pod uwagę znaczne ryzyko, jakie stwarza ADE.
– Uważam, że ryzyko rozwoju ADE u zaszczepionej osoby będzie znacznie większe niż 0,26%, a zatem szczepionka może pogorszyć problem, a nie polepszyć – przyznaje doktor.
Największym błędem stulecia byłoby obserwowanie wzrostu śmiertelności tego wirusa w nadchodzących latach z powodu naszych niechlujnych, przypadkowych, pospiesznych wysiłków w celu opracowania szczepionki o tak niskim progu testów bezpieczeństwa i majaczącej na horyzoncie perspektywy ADE.
Mam nadzieję (i to jest wielka nadzieja), że ta szczepionka NIE BĘDZIE OBOWIĄZKOWA – kwituje doktor.
